Çocuklar bakım verenleriyle sağlıklı bir bağlanma ve ayrışma ilişkisi geliştiremediklerinde aynı döngüyü hayat boyu tekrar sürdürürler. Kaygılı bağlananlar kaygıyla onları bırakmaması için herkese sarılırken, kaçıngan bağlananlar için bağ kurmak korkutucu bir deneyim haline gelebilir. Güvenli bağlanma ve ayrışma sürecini tamamlayan çocuklar ise; güvenle, sevgiyle onu seven, koruyan bakım verenleri olduğunu bilir. Onlardan ayrışarak kendiyle ya da başkalarıyla sağlıklı ilişkiler kurabilir.
Bu sağlıklı süreçler gerçekleşmediğinde kendi anne babalık, eş olma, arkadaş olma… deneyimlerinde de aynı döngüyü oynamaya devam ederler. Çocukluk zamanı çoktan geride kalsa da aynı oyunlara saplanma sürecinden çıkmak yine bir cesareti gerektirecektir.
