Bir çocuk kitabında duyu ve duygu arasındaki farkı anlatıyordu ve “Duygular farklı olsa da duyular hepimiz için aynıdır” ifadesini kullanıyordu. Ancak bilimsel bulgular artık gösteriyor ki ne duyular, ne de duygular hepimiz için aynı değil. Duygularımız ve duyularımız bize özeldir, farklılıklara sahiptir ve gelişim, değişim gösterebilir. Bir kişiyi tanımaya buradan başlamanın gerekli olduğunu düşünüyorum. Yani ancak “bilmemenin kabulünden” başlarsam onu tanıyabilirim. Onun için hayal kırıklığına uğramayı, ağzının yanmasının verdiği acıyı, aşık olduğunu anlattığındaki heyecanını bir insan olarak anlayabilirim. Ancak danışanın duygularının ve benim duygularımdan farklı olduğunu anlar ve tanımlayabilirsem terapi sürecinden bahsedebiliriz. Psikoterapi, bu açıdan danışanın hissettiği ve hissettirdikleri dile gelmesidir.
Çocuk kitabından, disiplinlerarası okumalara oradan psikoterapi sürecine… Bu sefer bir kahve molasının bana düşündükleri bunlar oldu.