Toplumumuz değiştikçe, toplum içindeki bireyler olarak bizler de değişiyor ve gelişiyoruz. Ancak bu gelişim her zaman olması gerektiği gibi iyi yönde olmayabiliyor. Aile yapılarımız da bu değişimden etkilenen sistemlerimiz içinde.
Helikopter Anne-Babalar terimi ilk defa Foster W. Cline, M.D. ve Jim Fay tarafından “Parenting with Love and Logic: Teaching Children Responsibility” kitabında kullanılmış ve Batı ülkelerde öğretmenler ve diğer profesyoneller tarafından kullanımı yaygınlaşmıştır. Bu terimin ilk çıkış hikayesi bir çocuğun “annem başımda helikopter gibi dönüyor” şikayetiyle başlamış ve bu kitapta yer almıştır.
Son yıllarda bu terim Avrupa ve ABD gazetelerinde çokça söz edilmekte ve bir psikolojik, sosyolojik sorun olarak ele alınmaktadır. Helikopter Anne-Babalar Türkiye’de çok yaygındır.
Aşırıcı korumacı çevrede büyüyen, her sorunu anne babası tarafından çözülen, kendi kararlarını kendi alamayan çocukların en belirgin özellikleri şu şekilde sıralanabilir;
- Şişirilmiş bir egoya sahip
- Düşük öz saygı ve yeterlilik duygusu
- Bastırılmış kişilik
- Sağduyudan yoksun
- Karar vermekte zorlanan
- Problem çözme becerisi gelişmemiş
- Daha iyiyi yapma ve çabalama isteği düşük
- Çok güçlü aile bağına sahip ve aileye bağımlı
Bunlar bu çocukların sadece en belirgin özellikleri bu liste daha artırılabilinir. Çünkü aşırı koruyucu anne baba olmak, çocuğun normal gelişimine müdahale eden bir yaklaşımdır. Helikopter ebeveynler çocuklarının başlarına gelebilecek zarar verici bir olayı engellemek için ellerinden geleni yaparlar. Ancak bu noktada atlanan en önemli nokta ise, bütün engelleri yok eden anne-babalar çocuklarının hatalarından bir şeyler öğrenme fırsatını da ellerinden almış olurlar. Aslında kendi geçmişlerine dönüp baktıklarında göreceklerdir ki en kalıcı öğrenimleri bu deneyimler sayesinde olmuştur.
Düşünün, sizin çocukken yaşadığınız deneyimlerinizden öğrendiğiniz en önemli ders nedir?